OBIEKT:
Wzmocnienie fundamentów przy ul. Klasztornej w Poznaniu.
WYZWANIE:
Przyczyną awarii budynku przy ul. Klasztornej 6 są błędy wykonawstwa fundamentów podczas
budowy budynku w latach 40-tych XIX wieku, to znaczy oparcie ściany nośnej poprzecznej na
starszym fundamencie kamiennym z nieznanym wówczas i obecnie stanem zaprawy wapiennej
(lub nawet gliniastej), która mogła i może być zwietrzała w kontakcie z raczej kwaśnym
środowiskiem nasypy niebudowlanego „historycznego”. Wskutek tego obciążone budynkiem,
słabiej związane lub luźne, źle ułożone kamienie w fundamencie kamiennym rozklinowują go na
boki, zwłaszcza, że parcie takiego gruntu jak nasyp niebudowlany („historyczny” złożony
głównie z namuły gliniastego (niezależenie od jego stanu, tu plastyczny i twardoplastyczny) na
fundament jest praktycznie znikome.” [
Jako czynnik wyzwalający awarię należy uznać wodę wnikającą w konstrukcję murową, która
przez niedostateczną wentylację lub brak możliwości jej oddania do atmosfery lub gruntu, była
prawdopodobnie długotrwale zmoknięta, co obniżało jej wytrzymałość, szczególnie zaś te jej
części które mogły mieć już zwietrzałą zaprawę lub jej ubytki.
Woda długotrwale zatrzymana w murze mogła wniknąć z:
a) przesączania się wody opadowej do muru na styku z chodnikiem inastępnie w niekorzystnych warunkach zamarznąć, rozsadzając konstrukcję murową, co mogło mieć miejsce w mokrych i zarazem z mroźnymi zimami latach 1979-1982;
b) nasiąkania fundamentów kamiennych i kamienno-ceglanych wskutek długotrwałego wysokiego stanu wody gruntowej, co mogło mieć miejsce także w latach 1979-1982 (na ogół są to jednak rzadkie
sytuacje w ostatnim 70-leciu);
c) z uszkodzonej sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej (w ciągu ul. Klasztornej w większości pochodzi jeszcze prawdopodobnie z końca XIX i I poł. XX w., a z wywiadu wynika, że awarie wodociągowe są przynajmniej raz do roku), z której to woda z sieci wodociągowej o podwyższonym ciśnieniu może dodatkowo rozmyć podłoże gruntowe pod fundamentem.
ROZWIĄZANIE:
Rozszerzenie materiału geopolimerowego powoduje zagęszczenie gruntu, zapobiegając zdolności do pęcznienia skurczowego i stabilizując grunt pod konstrukcją.
Wzmocnienie gruntu geopolimerem stanowi rozwiązanie zamienne dla tradycyjnego podbicia fundamentów. Kolumny można wykonywać w dowolnej kolejności w planie. Podczas iniekcji należy obserwować na niwelatorze przemieszczenia pionowe fundamentów bezpośrednio nad wzmacnianym obszarem – oczekiwane uniesienie około 1,0mm.
